Δεξιότητες επικοινωνίας - Τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που ζουν

Βιβλιογραφία:

• Bray, Η., & Hetherington, Ε. Μ. (1993). Families in transition: Introduction and overview, Journal of Family Psychology, 7, 3-8.
• Cole, M., & Cole, S. R. (2002). Η ανάπτυξη των παιδιών: Γνωστική και Ψυχοκοινωνική Ανάπτυξη κατά τη Νηπιακή και Μέση Παιδική ηλικία, τόμος Β΄ (Ζ. Παπαληγούρα & Π. Βορριά, Επιμ. Μετάφρ., & Μ. Σόλμαν, Μετάφρ.). Αθήνα: Τυπωθήτω-Γιώργος Δαρδανός.
• Gordon, Τ. (1994). Ο αποτελεσματικός γονιός, (Β. Κοντογιώργος & Τ. Ορ­φανίδης, Μετάφρ.). Αθήνα: Ευρωσπουδή, Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα.
• Μαλικιώση-Λοΐζου, Μ. (2008). Επικοινωνία-Διαπροσωπικές Σχέσεις. Στο Συμβουλευτική Γονέων (σσ. 52-81). Αθήνα: ΙΔΕΚΕ, ΥΠΕΠΘ, Γενική Γραμματεία Εκπαίδευσης Ενηλίκων.
• Μπρούζος, Α. (1998). Ο Εκπαιδευτικός ως Λειτουργός Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού: Μια Ανθρωπιστική Θεώρηση της Εκπαίδευσης (2η έκδ.). Αθήνα: Λύχνος.
• Νίλσεν, Μ. (2002). Η τέχνη να είσαι γονιός (σσ. 25-34), 3η έκδ. Αθήνα: Καστανιώτη.
• Ντινκμέγιερ, Ν., & Μακ-Καίη, Γ. (1997). Σχολείο για Γονείς. Βιβλίο Πρώτο: Για παιδιά νηπιακής & πρωτοσχολικής ηλικίας (5η έκδ.). Αθήνα: Θυμάρι.
• Ντινκμέγιερ, Ν., & Μακ-Καίη, Γ. (2000). Γονείς και Έφηβοι: Από τις συγκρούσεις στη συνεργασία (Σχολείο για Γονείς - Βιβλίο Δεύτερο). Αθήνα: Θυμάρι.
• Παππά, Β. (2006). Επάγγελμα γονέας. Αθήνα: Καστανιώτη.