Πρόκειται για μια κατάσταση ήπιας υπολειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα, κατά την οποία στον βιοχημικό έλεγχο ανευρίσκονται, αυξημένες τιμές της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH) και φυσιολογικά επίπεδα των ολικών και ελεύθερων θυρεοειδικών ορμονών.
Η κατάσταση αυτή παρατηρείται πιο συχνά στις γυναίκες απ΄ ότι στους άνδρες και η επίπτωσή της αυξάνει με την πάροδο της ηλικίας (περίπου στο 17% των γυναικών και στο 8% των ανδρών ηλικίας άνω των 60 ετών). Αιτία της κατάστασης αυτής είναι συχνά κάποια μορφή αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας {Hashimoto, λοχείας (postpartum) ή ανώδυνη (painless)}.
Υποκλινικός υποθυρεοειδισμός παρατηρείται επίσης μετά από θεραπευτική ακτινοβολία της περιοχής του τραχήλου για θυρεοειδικές ή μη παθήσεις, μετά από την λήψη ορισμένων φαρμάκων όπως η αμιωδαρόνη και το λίθιο, αλλά και μετά από προηγούμενη χειρουργική εξαίρεση του θυρεοειδούς αδένα.
Συχνά επίσης εμφανίζεται και μετά από ελλιπή δόση υποκατάστασης με θυροξίνη του πρωτοπαθούς υποθυρεοειδισμού.
Κατά την κλινική εξέταση παρατηρείται βρογχοκήλη και στον βιοχημικό έλεγχο ανευρίσκονται αυξημένες τιμές χοληστερόλης και προλακτίνης (PRL), ενώ οι πάσχοντες συχνά παραπονούνται για εύκολη κόπωση.
Για την επιβεβαίωση της νόσου απαιτείται επανάληψη της μέτρησης της TSH και της FT4 (ελεύθερης θυροξίνης) καθώς και μέτρηση των θυρεοειδικών αυτοαντισωμάτων και ιδιαίτερα των anti TPO (θυρεοειδικής υπεροξειδάσης).
Κατά την πορεία της νόσου, ιδιαίτερα τα άτομα με υψηλά επίπεδα αυτοαντισωμάτων συχνά μεταπίπτουν σε υποθυρεοειδισμό.
Συνήθως δεν απαιτείται θεραπεία της κατάστασης αυτής αλλά συστήνεται συχνή παρακολούθηση (ανά εξάμηνο) της TSH.
Η θεραπεία υποκατάστασης με θυροξίνη πρέπει να ξεκινάει στην περίπτωση που εμφανίζεται έντονη κόπωση και μειωμένη ενεργητικότητα του ατόμου και στόχος της εκτός από την βελτίωση των συμπτωμάτων είναι και η διατήρηση της TSH εντός φυσιολογικών ορίων (TSH <2,5 mU/L).