Η επιθυμία για παιδί

H ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙ

Η επιθυμία για παιδί στη γυναίκα

Η επιθυμία για παιδί είναι συγχρόνως το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου και κάτι πραγματικά μυστηριώδες.

Η επιθυμία για παιδίΗ επιθυμία για παιδί επηρεάζεται και διαμορφώνεται από ένα πλήθος διαφορετικών επιθυμιών και κινήτρων. Στην γυναίκα η επιθυμία αυτή εγκαθίσταται πολύ νωρίς και επηρεάζεται καθοριστικά από την σχέση που υπάρχει εκείνη την περίοδο ανάμεσα σε αυτή και την μητέρα της. Όλες οι γυναίκες έχουν βιώσει με κάποιο τρόπο την μητρική φροντίδα. Καθώς λοιπόν ένα κοριτσάκι μεγαλώνει αρχίζει να μιμείται τις στάσεις της μητέρας της αλλά και των γυναικών που βρίσκονται γύρω της και μαθαίνει μέσα από την μίμηση πως συμπεριφέρονται οι μητρικές φιγούρες. Αρχίζει και επιθυμεί να είναι εκείνη αυτή που αναθρέφει και όχι μόνο αυτή που αναθρέφεται, επιθυμεί να αποκτήσει τις “μαγικές” και αξιοζήλευτες ικανότητες της μητέρας της.

Στην πορεία απομακρύνεται σιγά σιγά από το πρώτο αντικείμενο αγάπης και ταύτισης που ήταν η μητέρα της αρχικής περιόδου και στρέφεται προς τον πατέρα. Έτσι, η επιθυμία για παιδί στην γυναίκα είναι αποτέλεσμα ενός αρμονικού συνδυασμού ανάμεσα στην επιθυμία της να γίνει όπως η μητέρα της αρχικής περιόδου και στην επιθυμία να αποκτήσει όπως και η μητέρα της ένα παιδί από έναν άντρα. Παράλληλα μια σειρά άλλου τύπου επιθυμιών παίζει ρόλο στην διαμόρφωση της επιθυμίας για παιδί.

Η κατάσταση της εγκυμοσύνης και η απόκτηση ενός παιδιού δίνουν στην γυναίκα ένα συναίσθημα πληρότητας και ολοκλήρωσης. Το σώμα της, το οποίο βιώνει ως ικανό και παραγωγικό, και η κοιλιά της την κάνουν να νιώθει περήφανη. Επιθυμεί μέσω του παιδιού να αναπαράγει και να διατηρήσει μια εξιδανικευμένη εικόνα του εαυτού της.

Ένα παιδί αποτελεί επιπλέον μια ευκαιρία πραγματοποίησης χαμένων ευκαιριών και ανεκπλήρωτων ονείρων. Όσο νέοι και αν είναι οι μελλοντικοί γονείς έχουν σίγουρα βιώσει τους περιορισμούς και τις ανάγκες για συμβιβασμό που θέτει η πραγματικότητα. Το παιδί που θα έρθει αποτελεί μια ευκαιρία αναστροφής αυτής κατάστασης γι’ αυτό και οι μελλοντικοί γονείς φαντάζονται και προσδοκούν ότι θα είναι τέλειο, ότι θα πετύχει εκεί που αυτοί απέτυχαν, ότι θα μπορέσει να πραγματοποιήσει ό,τι αυτοί δεν κατάφεραν.

Αυτού του τύπου οι επιθυμίες αν και σε αρκετές περιπτώσεις μπορούν να αποτελέσουν πηγή προβλημάτων, είναι όχι μόνο φυσιολογικές αλλά και αναγκαίες γιατί συμβάλλουν στην δημιουργία ενός δεσμού ανάμεσα στην μητέρα και το μωρό. Μόνο έτσι η μητέρα νιώθει ότι το μωρό της είναι κάτι πολύτιμο και μπορεί να βάλει σε τόσο μεγάλο βαθμό στην άκρη τις δικές της ανάγκες και επιθυμίες και να του δώσει όλη την προσοχή και την φροντίδα της.

H επιθυμία για παιδί στον άντρα

Στον άντρα τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Η ψυχοσυναισθηματική πορεία που οδηγεί στην επιθυμία για παιδί, περνά μέσα από μια σειρά διαδοχικών ταυτίσεων αρχικά με “θηλυκές”, “μητρικές” συμπεριφορές και στην συνέχεια με “αρσενικές” συμπεριφορές. Κατά την νηπιακή ηλικία το αγόρι ταυτίζεται με την μητέρα του, η οποία φαντάζει παντοδύναμη, πηγή κάθε ικανοποίησης.

Στην πορεία όμως το αγόρι παραιτείται σιγά σιγά από την επιθυμία να γίνει όπως η μητέρα του και αρχίζει να ταυτίζεται με τον πατέρα του. Η επιθυμία απόκτησης ενός παιδιού στον άντρα δημιουργείται μέσα από το παιχνίδι και την συνύπαρξη αυτών των αντιτιθέμενων δυνάμεων. Επιπλέον, ένας άντρας όπως και μία γυναίκα επιθυμεί να αναπαράγει και να διατηρήσει μέσω του παιδιού μια εξιδανικευμένη εικόνα του εαυτού του. Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που οι άντρες επιθυμούν να αποκτήσουν ένα γιο.

Η επιθυμία αναπαραγωγής του φύλου είναι ισχυρότερη στους άντρες από ότι στις γυναίκες, γεγονός το οποίο μπορεί να αντανακλά μια εντονότερη ανάγκη του άντρα να προβάλλει και να επιβεβαιώσει την αντρική του ταυτότητα. Οι γιοι έχουν συχνά τον ρόλο να καθησυχάσουν τις αμφιβολίες του πατέρα και να ενισχύσουν την πίστη του στις ικανότητες του. Οι άντρες, όπως και οι γυναίκες, επιθυμούν να ανανεώσουν τις σχέσεις τους με σημαντικά πρόσωπα από το παρελθόν τους και νιώθουν ότι το παιδί μπορεί να αποτελέσει έναν τέτοιο σύνδεσμο.

Ένα παιδί δεν αποτελεί μόνο μια ζωντανή απόδειξη της ύπαρξης του πατέρα, συμβάλλει επιπλέον στην διαιώνιση του οικογενειακού ονόματος, των οικογενειακών αξιών και παραδόσεων, αποτελεί μια υπόσχεση συνέχειας, θεωρείται ο επόμενος κρίκος σε μια μακριά αλυσίδα που συνδέει τον γονιό με τους δικούς του γονείς και με τους προγόνους του. Στην ουσία στον άντρα μπορούμε να μιλήσουμε περισσότερο όχι τόσο για την επιθυμία για παιδί, αλλά για την επιθυμία να γίνει πατέρας, να οικοδομήσει μια γενιά.

Γ. Αμπατζόγλου

Χ. Χατζηδημητρίου

Βιβλιογραφία

  1. Αμπατζόγλου Γ. (1998), «Περι μητρικού ενστίκτου ή η απουσία του πατέρα». Στο: Αμπατζόγλου Γ., Μανωλόπουλος Σ., (1998). Προσεγγίσεις της γέννησης. University Studio Press.
  2. Brazelton T. B., Cramer G.B. (1991). The earliest relationship. Parents, Infants and the drama of early attachment. Karnak Books.
  3. Bydlowski M., «Τι είναι η επιθυμία για παιδί». Στο: Αμπατζόγλου Γ., Μανωλόπουλος Σ., (1998). Προσεγγίσεις της γέννησης. University Studio Press.
  4. Τσιάντης Γ., Δραγώνα Θ., (1999). Μωρά και μητέρες. Ψυχοκοινωνική ανάπτυξη και υγεία στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής. Εκδόσεις Καστανιώτη.
  5. Cohen J.L, Slade A. (2000) The psycology and psychopathology of pregnancy: reorganisation and transformation. Στο: Zeanah H.C, (Ed) Handbook of Infant Mental Health.

Πηγή: http://www.childmentalhealth.gr

Σχετικά άρθρα