Η αγομελατίνη (Valdoxan®) έχει εγκριθεί για τη θεραπεία ενηλίκων ασθενών με μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια. Ο κίνδυνος εμφάνισης αυξημένων τρανσαμινασών σε ασθενείς που παίρνουν αγομελατίνη είναι γνωστός από την έγκριση του φαρμάκου το Φεβρουάριο του 2009. Η παρασκευάστρια εταιρεία SERVIER σε συμφωνία με τον Ευρωπαϊκό και τον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων τον Οκτώβριο του 2012, ενημέρωσε τους επαγγελματίες υγείας σχετικά με τις αναφορές σοβαρής ηπατοτοξικότητας που σχετίζονται με την αγομελατίνη δίνοντας έμφαση στη σπουδαιότητα παρακολούθησης της ηπατικής λειτουργίας.
Περιστατικά ηπατικής βλάβης, συμπεριλαμβανομένης της ηπατικής ανεπάρκειας (πολύ λίγες περιπτώσεις ασθενών με παράγοντες ηπατικού κινδύνου είχαν θανατηφόρα έκβαση ή μεταμόσχευση ήπατος), αυξημένων ηπατικών ενζύμων που υπερβαίνουν τις 10 φορές το ανώτερο όριο του φυσιολογικού εύρους, ηπατίτιδα και ίκτερος έχουν αναφερθεί σε ασθενείς υπό θεραπεία με αγομελατίνη, μετά την κυκλοφορία της.
Η πλειονότητα των ανωμαλιών αυτών παρουσιάστηκε κατά τους πρώτους μήνες θεραπείας. Ο τύπος της ηπατικής βλάβης φαίνεται να είναι κυρίως ηπατοκυτταρικός. Όταν διακόπτονταν η αγομελατίνη, οι τρανσαμινάσες του ορού επανέρχονταν συνήθως στα φυσιολογικά όρια.
Η επισκόπηση των δεδομένων από κλινικές μελέτες κατέδειξε ότι, αύξηση των τρανσαμινασών, (>3 φορές το ανώτερο όριο του φυσιολογικού εύρους) παρατηρήθηκε σε ασθενείς υπό αγωγή με αγομελατίνη ιδιαίτερα σε αυτούς που έλαβαν τη δόση των 50 mg (2,5% έναντι 1,4% με τα 25 mg). Μερικοί ασθενείς στην καθημερινή κλινική πρακτική, παρουσίασαν ηπατικές αντιδράσεις μετά από αύξηση της δόσης.
Καθώς οι συστάσεις στις πληροφορίες του προϊόντος (παρακολούθηση ηπατικής λειτουργίας, παράγοντες κινδύνου για ηπατική βλάβη) δεν τηρήθηκαν αυστηρά, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα οφέλη της αγομελατίνης υπερτερούν των κινδύνων εάν εισαχθούν επιπλέον μέτρα ελαχιστοποίησης του κινδύνου.
Κατά συνέπεια, θα πρέπει να ενισχυθούν οι πληροφορίες του προϊόντος με την αντένδειξη του φαρμάκου σε ασθενείς των οποίων οι τρανσαμινάσες υπερβαίνουν κατά 3 φορές το ανώτερο όριο του φυσιολογικού εύρους και ότι θα πρέπει να γίνει υπενθύμιση στους συνταγογράφους γιατρούς για τις υπάρχουσες προειδοποιήσεις σχετικά με την ηπατική λειτουργία όπως αναλύεται παρακάτω.
Οι συνταγογράφοι ιατροί θα πρέπει να πραγματοποιούν δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας σε όλους τους ασθενείς που λαμβάνουν αγομελατίνη:
- Κατά την έναρξη της αγωγής.
- Περιοδικά, μετά από τρεις εβδομάδες, έξι εβδομάδες (λήξη της οξείας φάσης), δώδεκα εβδομάδες, εικοσιτέσσερις εβδομάδες (λήξη της φάσης συντήρησης).
- Όταν αυξάνεται η δόση της αγομελατίνης, στα ίδια χρονικά διαστήματα όπως ανωτέρω.
- Όποτε ενδείκνυται κλινικά.
Κάθε ασθενής που παρουσιάζει αυξημένες τρανσαμινάσες του ορού θα πρέπει να επαναλαμβάνει τις δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας εντός 48 ωρών και η αγωγή με αγομελατίνη θα πρέπει να διακόπτεται εφόσον παρουσιαστούν συμπτώματα ή σημεία ηπατικής βλάβης.
Υπενθυμίζεται επίσης στους συνταγογράφους γιατρούς ότι η αγομελατίνη αντενδείκνυται σε ασθενείς με ηπατική δυσλειτουργία δηλαδή κίρρωση ή ενεργή ηπατική νόσο.
Οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνονται για τα συμπτώματα ενδεχόμενης ηπατικής βλάβης και πρέπει να τους έχει γίνει σύσταση να διακόπτουν άμεσα τη λήψη της αγομελατίνης και να ζητούν επειγόντως ιατρική συμβουλή, εάν εμφανιστούν αυτά τα συμπτώματα.
Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη ότι η αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της αγομελατίνης (25 έως 50 mg/ημέρα) έχει αποδειχτεί σε ηλικιωμένους ασθενείς με κατάθλιψη (<75 ετών) και δεν έχει τεκμηριωθεί σημαντικό αποτέλεσμα σε ασθενείς >75 ετών, η αγομελατίνη δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε ασθενείς ηλικίας 75 ετών ή άνω.
Πηγή: Ενημερωτική επιστολή εταιρείας SERVIER (14/10/13)