Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση Α΄ Μέρος - Συμπερασματικά

Συμπερασματικά:

Τη διήγηση γύρω από τη γέννηση του αν­θρώπου πρέπει να την προσαρμόζουν οι γονείς στην η­λικία και στο επίπεδο ωριμότητας του κάθε παιδιού.

Η Μυρτώ Νίλσεν (2002) περιγράφει πολύ εύστοχα τη σκέψη των παιδιών, η οποία δεν σέβεται τη χρονολογική σειρά των γεγονότων, αλλά ταξιδεύει στο ρυθμό της δικής τους φαντασίας. Πιο αναλυτικά, το πρωταρχικό ενδιαφέρον τους σε σχέση με το «πώς γίνονται τα παιδιά» είναι το πώς με­γαλώνει το μωρό μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Φαντασιώνουν τη μήτρα σαν ένα χώρο κλειστό και ζεστό, λί­γο σαν τα σπίτια που φτιάχνουν όταν ρίχνουν μια κουβέρτα πάνω σε ένα τραπέζι ή σε μια αναποδογυρισμένη καρέκλα και χώνονται από κάτω. Και μαγεύονται όταν ακούσουν τη φανταστική ιστορία για το τοσοδά μικρό σποράκι που σι­γά σιγά αποκτάει κεφάλι και σώμα, και μετά χέρια και πό­δια, και μάτια και αυτιά, και στο τέλος μαλλιά και νύχια... «Έτσι έγινα κι εγώ», σκέπτονται γοητευμένα.

Αυτή η πρώτη πληροφόρηση συνήθως αρκεί για τα νή­πια και τα μικρότερα παιδιά. Σύντομα όμως θα αναρωτη­θούν και για το πώς βγαίνουν τα μωρά από εκεί μέσα, αλλά γρήγορα πάλι θα ησυχάσουν, όταν μάθουν ότι οι μαμάδες έ­χουν κοντά στο πιπί τους και μια άλλη μικρή τρύπα, που, όταν είναι έτοιμο πια το μωρό να έρθει στον κόσμο, ανοί­γει, σαν μια μικρή πόρτα, και το αφήνει να βγει στο φως.

Αργότερα, και μόνο αφού έχουν ξεκαθαρίσει τις παραπά­νω απορίες τους, τα λίγο μεγαλύτερα παιδιά θα ενδιαφερ­θούν να μάθουν και το πώς μπαίνει το σποράκι στην κοιλιά της μητέρας. Σε τούτη τη φάση της πνευματικής τους εξέλιξης, τα παιδιά στις μέρες μας αποκτούν αρκετές από τις σχετι­κές γνώσεις μέσα από τις ερωτικές σκηνές που βλέπουν στην τηλεόραση, οι οποίες όμως συνήθως διαδραματίζονται μέ­σα σε ένα κλίμα αγριότητας και βίας.

Υπάρχουν στην αγορά πολλά βιβλία με σχέδια, ζωγραφιές ή φωτογραφίες και κείμενα σαφή, απλά και προσαρ­μοσμένα στις διάφορες ηλικίες των παιδιών, που μπορεί να βοηθήσουν τους πιο συνεσταλμένους γονείς να διηγηθούν στα παιδιά τους το παραμύθι του έρωτα και της ζωής. Ο τρόπος με τον οποίο θα τους πουν αυτό το παραμύθι θα α­ποκαλύψει τη δική τους σχέση με τον έρωτα και τη ζωή. Μερικοί θα το πουν με αμηχανία, άλλοι με χλευασμό, άλλοι πάλι σαν έναν ύμνο στη ζωή. Και τα παιδιά, όπως γίνεται συνήθως, θα υιοθετήσουν, ατόφια και ανεπεξέργαστη, τη στάση των γονιών τους.

Βιβλιογραφία:

  • Νίλσεν, Μ. (2002). Η τέχνη να είσαι γονιός (σσ. 131-142), 3η έκδ. Αθήνα: Καστανιώτη.
  • Woolfson, R. C. (1999). Λεξικό της Ψυχικής Υγείας του Παιδιού (σσ. 258-262). Αθήνα: Περίπλους.
  • Το βιβλίο της Γραμμής-Σύνδεσμος για τους γονείς (2007). Πώς να μιλήσετε σε ένα παιδί για … (Ι. Τσιάντης, Επιστ. Εποπτ., & Δ. Τζίκας & Σ. Βγενοπούλου, Επιστ. Επιμ.). Αθήνα: Ε.Ψ.Υ.Π.Ε./ Κοάν.
  • Ενημερωτικό φυλλάδιο “Nelle Says”. Ευρωπαϊκή Εταιρεία Περιγεννητικής Ιατρικής.

Χρήσιμοι σύνδεσμοι:

Σχετικά άρθρα