I. Κίνητρα για την απόκτηση παιδιού.
Σε μια μελέτη τους οι Hoffman και Hoffman (1973, ό.α. στο Burns & Covington, 2002) προσπάθησαν να κατηγοριοποιήσουν τα κίνητρα για την απόκτηση παιδιού σε ένα φυσιολογικό πληθυσμό και κατέληξαν στις παρακάτω κατηγορίες:
- Θέση ενηλίκων και κοινωνική ταυτότητα (η απόκτηση παιδιού δίνει την ευκαιρία στα άτομα να αναλάβουν το ρόλο των ενήλικων μέσα στην κοινωνία. Μέχρι να αποκτήσεις δικό σου είσαι το παιδί κάποιου, μετά ο βασικός χαρακτηρισμός είναι ότι έχεις ένα δικό σου παιδί. Η απόκτηση παιδιού αυτόματα κατατάσσει το ζευγάρι στην κοινωνία).
- Διεύρυνση εαυτού (τα παιδιά δημιουργούν για τους γονείς δεσμούς με το μέλλον, στην ουσία τους προσφέρουν μια αίσθηση αθανασίας).
- Επίτευξη Ηθικών αξίων (όταν κάποιος αποκτά και φροντίζει ένα παιδί στην ουσία κάνει κάτι παρα πολύ καλό).
- Ομαδικοί δεσμοί και τρυφερότητα (διευρύνονται οι δεσμοί των ατόμων. Έχει να κάνει με το μοίρασμα και την τρυφερότητα. Συναισθηματικά κίνητρα, όπως το να δώσεις τρυφερότητα, απόκτηση δεσμού όσον αφορά ένα άτομο, είναι κάτι περισσότερο από τη σχέση των δυο συζύγων).
- Τόνωση και ενεργητικότητα (τονώνει τους ενήλικες/το ζευγάρι δίνοντάς τους την ευκαιρία για μεγαλύτερη ενεργητικότητα).
- Επιτυχία και ψυχαγωγία (δίνει την αίσθηση της επιτυχίας, του επιτεύγματος, κάτι σαν ψυχαγωγία. 'Εχοντας απότήσει παιδί οι άνθρωποι νιώθουν περήφανοι για τον εαυτό τους).
- Δύναμη και επιρροή (το παιδί θα είναι κάτω από την επιρροή και τον έλεγχο των γονέων, αλλά επίσης σημαίνει άσκηση μεγαλύτερης δύναμης και επιρροής στο κοινωνικό σύνολο).
- Κοινωνική σύγκριση και οικονομική χρησιμότητα (υπάρχει κοινωνική σύγκριση ανάμεσα σε αυτούς που έχουν παιδιά και σε αυτούς που δεν έχουν. Για να μην διαφέρουμε από τα κοινωνικά πρότυπα, κοινωνική πίεση). Ίσως η κοινωνική πίεση ερμηνεύει και το ότι για τις γυναίκες είναι πιο σημαντικό το να αποκτήσουν παιδιά - ο ρόλος της μητρότητας παραμένει σημαντικός για τις μητέρες. Για τους άνδρες πιο σημαντική η κοινωνική και επαγγελματική καταξίωση. Αυτό είναι ένα αμερικανοποιημένο πρότυπο. Δεν είναι μόνο το να μην διαφέρει κανείς στην κοινωνική ομάδα, αλλά το ότι η κοινωνική αυτή ομάδα ζει με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αν το ζευγάρι δεν έχει παιδιά δεν ακολουθεί ούτε καν το γενικό πρόγραμμα και τα ενδιαφέροντα των συνομηλίκων του. Οικονομική χρησιμότηα, δηλ. το παιδί θα εξελιχθεί σε ένα άτομο που θα βοηθήσει αργότερα την οικογένεια, φέρνοντας χρήματα, φροντίζοντας τους γονείς όταν θα είναι σε ηλικιωμένοι).
Επίσης, σε μία έρευνα που εξέταζε τα κίνητρα για την απόκτηση παιδιών, η οποία έγινε με ακουσίως άτεκνα ζευγάρια, οι van Balen και Trimbos - Kemper (1995, ό.α. στο Burns & Covington, 2002) βρήκαν ότι η επιθυμία για παιδιά ήταν πολύ έντονη, κυρίως στις γυναίκες, ακόμη και έπειτα από μια μακρά περίοδο (8,6 χρόνια) ατεκνίας. Τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες πρώτιστα κίνητρα για την απόκτηση παιδιών ήταν η ευτυχία και η ευημερία, ενώ οι κοινωνικοί λόγοι ήταν ασήμαντοι και για τους δύο.
Τέλος, ο Newton και οι συνεργάτες του (1992, ό.α. στο Burns & Covington, 2002) ερεύνησαν τα κίνητρα για την απόκτηση παιδιού σε μια ομάδα άτεκνων ανδρών και γυναικών, οι οποίοι συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα τεχνητής γονιμοποίησης και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες έδιναν μεγαλύτερη σημασία στην ολοκλήρωση του ρόλου τους ως γυναικών, ενώ οι άνδρες τόνιζαν περισσότερο ως κίνητρο την επιθυμία τους για την ολοκλήρωση του γάμου τους.